Een markant Rijswijker is niet meer
Woensdagmorgen om 6.45 uur is Rijswijker Wim Mecksenaar overleden in het hospice Watershof in Den Haag. Wim Mecksenaar was markant, maar ook charmant, eigenwijs en een mediaman pur sang.
Wim kwam op mijn pad toen ik met het Rijswijks Dagblad bezig was. Hij vond het leuk om filmpjes te maken. Zijn fotocollages waren leuk en zijn persoonlijkheid sprak mij zeer aan. Ik probeerde zijn video’s in het Rijswijkse zo veel mogelijk op de website van het Rijswijks Dagblad te plaatsen. In de ogen van sommige mensen was het niet altijd goed, maar ik vond het een eer om zijn passie een zo groot mogelijk publiek te laten krijgen. Passie verdient aandacht.
Hij omgaf zich met vrouwelijk schoon. Hij voelde zich daar senang bij. Hij behandelde vrouwen met alle égards. De vrouwen zelf hadden het vaak over Wims’ harem. Ik kon een glimlach nooit onderdrukken wanneer dat werd gezegd.
Wim zat nooit bij de pakken neer, ook niet toen hij in een rolstoel terecht kwam. Hij verhuisde van de Van Dijcklaan naar het Van Vredenburchplantsoen. Hij bleef in zijn geliefde (Oud-)Rijswijk. Eerder had hij al een woning buiten Rijswijk geweigerd, omdat hij als ras Hagenees van Rijswijk zijn thuis had gemaakt.
In het Van Vredenburchplantsoen moest veel gebeuren. Met hulp van Els Pronk en Robert Heidemann werd de woning ‘Wim-klaar’ gemaakt. Het was ook de tijd dat mijn vrouw Jolanda vond dat we hem moesten helpen met kastjes in elkaar zetten, de ontvangst van radio en televisie en nog veel meer. Nu is Jolanda het technische ‘brein’ in huis, dus zij ging samen met Wim zitten wat er allemaal moest gebeuren.
Robert ging regelmatig bij Wim langs en verzorgde waar het kon voor zijn boodschapjes. Wim was altijd monter en probeerde, waar mogelijk, zijn passie voor video weer op te pakken.
Regelmatig kwam Wim bij de koffieochtenden in Onderwatershof die door Monique Virginia Starre werden georganiseerd. Monique nodigde ons medium InRijswijk uit. En zo togen René Marquard en ondergetekende een maand geleden naar de koffie-ochtend om sfeer te proeven. Robert was er en natuurlijk Wim. Hij had het prima naar zijn zin en zat, zoals gewoonlijk, op zijn praatstoel. Gezellig was het. Wim opperde dat hij weer wat vrijwilligerswerk wilde oppakken om zijn tijd nuttig te gebruiken. Misschien iets met video, hij wist het nog niet.
Nog geen twee weken later kwam het bericht dat Wim in het ziekenhuis lag. Problemen met zijn gezondheid. René en ik, alsmede Robert en Monique gingen afgelopen vrijdag op bezoek in het Reinier de Graaf. Wim was Wim niet meer. Hij kon zich niet meer verstaanbaar maken en het verdriet over zijn eigen ‘toestand’ brak hem emotioneel op. Wij vier, net als Wim, geboren Hagenezen, maar in hart en nieren Rijswijkers, diepten herinneringen op waarvan we wisten dat Wim deze ook had.
Ik nam afscheid van Wim in de overtuiging dat ik hem nog wel zou zien wanneer hij was verhuisd vanuit het Reinier de Graaf naar het hospice. Totdat vandaag het bericht van zijn overlijden kwam.
Ik zal bovenstaande nog eens goed doorlezen. Een markant Rijswijker is niet meer, een Rijswijker die alles las wat we publiceerden op onze website InRijswijk.com. “Ronald, deze zin loopt niet helemaal lekker”, kreeg ik dan via de mail binnen. En altijd had hij gelijk. De controle door Wim zal nu achterwege blijven.
Ik hoop dat Wim, waar dan ook, zijn mediahart weer kan laten spreken. In het aardse stopte zijn hart met kloppen, maar in vele harten zal deze markante Rijswijker voort blijven leven. In ieder geval in de mijne.
Wim, goede reis en rust zacht.
Ronald
Eerder plaatsten we een artikel over Wim Rijswijks ‘blikkie’ terug en vooruit (deel 26): Wim Mecksenaar – InRijswijk
