Column: Touwtje uit de voordeur

Met een klik ging de deur open. Ik keek naar binnen. Niemand in de gang. Een stem klonk van boven: “Kom maar binnen hoor”. Terwijl ik de trap beklom zag ik een touwtje lopen van boven naar het slot op de deur beneden. Ineens herinnerde ik me het weer. Dat hadden wij vroeger thuis ook. Alleen hing dat touw dan uit het raampje bij de voordeur. Zo kon ik als kind gewoon buitenspelen zonder sleutel.

Die tijd is voorbij. Wij hebben tegenwoordig hier thuis in Rijswijk een driepuntsslot. Dat schrijft het keurmerk Veilig Wonen voor. Vroeger dacht ik niet na of we wel veilig woonden, daar ging ik vanuit. Nu moet je eraan denken en heb je er een keurmerk voor. Zo is de wereld veranderd. De cijfers vertellen ons dat er steeds minder inbraken zijn. Toch zijn alle touwtjes uit de voordeuren verdwenen.

De vraag is waarom. De kans dat er bij ons wordt ingebroken is veel kleiner. Waarom voelen we ons dan zoveel onveiliger? Het antwoord ligt waarschijnlijk in vertrouwen. Vroeger vertrouwde je erop dat je veilig was. Tegenwoordig missen we dat vertrouwen. Er zijn misschien minder inbraken. Toch ziet de wereld er veel onveiliger uit. Je hoeft de krant maar open te slaan. Oorlogen die ver van ons bed woeden, worden ineens in onze achtertuin uitgevochten. Nu is het Eritrea. Morgen kan het Oekraïne zijn. Zijn we hier dus wel echt zo veilig en wie beschermt ons tegen al deze gevaren? Bij gebrek aan antwoord gaat ons driedubbele slot erop en houden we de wereld liever buiten de deur.

Rick van der Rest

Deze artikelen heeft u misschien gemist