Column: “Ook als er hier even geen plek meer is, vinden we een barmhartige weg”
Verharding en verdeeldheid in de samenleving… We leven in een andere tijd, een tijd waarin het steeds eenvoudiger lijkt om je gelijk te halen door anderen angst aan te jagen. Politiek leiderschap wordt vaker ingevuld door mensen die ons willen overtuigen dat erkenning van het verleden en excuses geen plaats hebben, dat er een juiste manier is om te aanbidden en een verkeerde manier om lief te hebben. Leiders die eerder zoeken naar een manier om te verdelen dan om te verbinden.
Daardoor is vrijheid niet echt vrij; democratie blijft een voortdurend project dat vastberadenheid en inzet van ons allemaal vraagt. Zo nu en dan betekent dit ook dat we de moed moeten hebben om ons uit te spreken, zeker wanneer we dreigen de weg kwijt te raken.
Wat ik graag zou zien, is een terugkeer naar een tijd waarin we het niet altijd met elkaar eens hoeven te zijn – links en rechts, fundamenteel verschillend in ideeën, maar toch bereid elkaar te helpen. Een gevoel van eenheid, ongeacht of je voorouders zijn verscheept of je ouders gevlucht. Terug naar een samenleving waarin, als een huis in brand staat, niemand vraagt van wie het is, welk geloof iemand aanhangt, wie hun partner is of hoe zij stemmen, voordat we helpen. Ook als er hier even geen plek meer is, vinden we een barmhartige weg.
Luthmarnick Maria
