Hoe is het eigenlijk met…. Hans van Rossum?

Heb jij ook wel eens zoiets van: hoe zou het met die man of vrouw zijn? Het zijn de mensen die wat betekend hebben voor Rijswijk en daarbuiten, maar ook nog wel een bijdrage leveren zonder het te weten!!

Wij zoeken ze op in de rubriek: ‘Hoe is het eigenlijk met……….’ Weet je ook iemand waarvan je graag zou willen weten hoe het met diegene eigenlijk gaat, laat het dan de redactie weten op redactie@inrijswijk.com of op Facebook. Ditmaal Hans van Rossum van de Historische Vereniging Rijswijk

Je bent dit jaar 15 jaar voorzitter van de Historische Vereniging Rijswijk! Wat is er zo bijzonder aan deze vereniging?
Hans: “Voor de toekomst wens ik de gemeente Rijswijk en de Rijswijkers alle goeds en vooral zou ik nieuwe inwoners een gevoel voor de historie van hun stad willen meegeven. Dat zie ik ook als een mooie laatste opdracht voor mijzelf voordat ik het stokje ook ga overdragen. De Historische Vereniging Rijswijk (HVR) is bijzonder omdat wij in en voor Rijswijk de verbinding van het verleden met het heden leggen. De toekomst kan niet zonder het verleden en dat geheugen proberen wij in te vullen en aan de huidige en toekomstige Rijswijkers mee te geven. Vaak staan wij op een lijn met de gemeente maar soms ook tegenover de ideeën.

Altijd al interesse gehad voor historie en waarom de Rijswijkse historie?
“De geschiedenis van onze stad is voor mij als geboren en getogen in Rijswijk een verhaal wat ik al als kleine jongen heb meegemaakt vooral omdat er toen juist heel veel gebeurde en veranderde.
Burgemeester Bogaardt heeft Rijswijk van een ingeslapen dorp uitgebouwd (en gesloopt) tot een stad die naast grote buur Den Haag een eigen plek heeft behouden en niet een van de Haagse wijken is geworden. Een van mijn herinneringen uit die tijd was op weg naar de kleuterschool aan de Van Vredenburchweg vanaf de Geestbrugweg en de Herenstraat, het dempen van de Zandvaart.

Wat zijn voor jou de absolute hoogtepunten in die afgelopen 15 jaar?
“Hoogtepunten bij de HVR in mijn tijd zijn natuurlijk de gewonnen procedures rond het wel / niet slopen van het stadhuis aan de Generaal Spoorlaan, het behoud en restaureren van het tegeltableau van het voormalige postkantoor in de Herenstraat en het huis aan huis verspreiden van onze “glossy” bij het 35 jarig bestaan in 2019. Daarnaast ben ik blij met het bestaan van de Stichting Rijswijkse Historische Projecten die nu al weer ruim 35 boeken uitgegeven heeft, o.a. de bestsellers over Leeuwendaal, Kerklaan en de Canon van Rijswijk.”


Samen met Wim Dammers, (links op de foto)

Als ik het goed heb, is jouw vrouw ook actief, waar ook alweer?
“Mijn vrouw, Marianne, heeft ook bijna haar hele leven gewoond in Rijswijk. Bij de HVR zit zij in de werkgroep Verteld Verleden die Rijswijkers op leeftijd interviewen om hun verhalen te bewaren en door te vertellen. Ook is zij secretaris van sociëteit Amicitia in de wijk Leeuwendaal en verder actief in vrijwilligerswerk in het welzijn.”

Wim Dammers, je secretaris gaat stoppen na 17 jaar. Wel een aderlating, ga jij voorlopig nog door?
“Vrijwilligers vinden is in deze drukke tijden een stuk moeilijker geworden, vooral wat jonger dan mijn eigen generatie. Zo gaat mijn bestuurssecretaris, Wim Dammers, na 17 jaar stoppen zonder dat wij op dit moment een opvolger hebben. Hij is een steun en toeverlaat die wij node zullen missen, mede omdat hij altijd weer bereid was om zijn takenpakket te verbreden. Wij zoeken dus eigenlijk ook meerdere personen die in ons bestuur willen meedraaien. Meld u aan!”

Heb je nog een passie, Hans?
“Passie vind ik vooral naast de HVR in onze familie, drie volwassen kinderen, hun partners en onze inmiddels 6 opgroeiende kleinkinderen. Gelukkig allemaal gezond en woonachtig op relatief korte afstand. Als ontspanning bridge ik graag, met Marianne, op Amicitia en is er een keer per maand een (mannen )kookclub in de agenda.”

Nog een grote wens voor jezelf en de Historische Vereniging?
“Voor de toekomst wens ik de gemeente Rijswijk en de Rijswijkers alle goeds en vooral zou ik nieuwe inwoners een gevoel voor de historie van hun stad willen meegeven. Dat zie ik ook als een mooie laatste opdracht voor mijzelf voordat ik het stokje ook ga overdragen.”