Column: KEI Rijswijk
“Ieder kind moet de kans krijgen om zich te ontwikkelen, om gelijkwaardig mee te doen op school, ook kinderen die opgroeien in een huishouden waar weinig geld is of waar schulden zijn. Met de schoolspullenpas bieden we alle kinderen dezelfde kansen.” Dit is een citaat van de toenmalige wethouder Bjorn Lugthart in 2015, in een poging een op dat moment langzaam groeiend probleem een halt toe te roepen.
Google kan tientallen pagina’s vullen met zoekresultaten voor termen als Armoede, Kinderen, Rijswijk. Pakkende koppen zoals “Rijswijk in actie tegen armoede met ‘Alle kinderen kansrijk’.” In 2018 was al bekend dat 1 op de 6 kinderen in Rijswijk opgroeit in armoede, tegenover het landelijke gemiddelde van 1 op de 9.
Initiatieven zoals JarigeJob, Jeugdfonds Sport en Cultuur, SintvoorIeder1, Voedselbank en KeiRijswijk leggen een pleister op een steeds groter wordende wond in Rijswijk. In een interview uit 2021 met lokale GroenLinks en PvdA werd in het AD een pijnlijke vergelijking gemaakt: In Rijswijk wonen veel meer kinderen in armoede dan het landelijke gemiddelde, evenveel als in het aangrenzende Delft, met bijna twee keer zoveel inwoners. Sinds 2018 is het ons niet gelukt hier positieve verandering in te brengen.
In 2023 waren er 847 kinderen in Rijswijk in gezinnen die van de bijstand moeten rondkomen, nog steeds veel hoger dan het landelijk gemiddelde. In 2010 werkte ik nog samen met Rene Marquard aan het onderwerp Afvalscheiding bij basisscholen. Het contact dat daarna is gebleven, maakte het laagdrempelig voor Rene om mij in december 2023 te vragen periodiek een column te schrijven. Interessant. Natuurlijk maak ik direct gebruik van deze mogelijkheid om aandacht te vragen voor wat mij aan het hart gaat en wat vanuit mijn rol binnen Kei Rijswijk wordt verwacht.
Natuurlijk zijn er nog steeds initiatieven waar deze gezinnen door geholpen zijn, zoals de Ooievaarspas waar inmiddels meer dan 50.000 gezinnen in de regio gebruik van maken. Vanuit Stichting Kei Rijswijk investeert de gemeente Rijswijk actief in het helpen van deze gezinnen. De huidige situatie is overigens niet ontstaan door gebrek aan inspanning van ambtenaren, raadsleden, wethouders en private partijen. Het feit is dat deze inspanningen niet kunnen bijbenen met de groeiende economische ongelijkheid.
Mijn voornaamste beweegreden om betrokken te zijn bij de oprichting van Kei Rijswijk is dat ik me verbonden voel met de jeugd die woont waar ik zelf in armoede ben opgegroeid. Daarom denk ik dat als we niet snel effectief handelen, we als samenleving deels onbedoeld een signaal afgeven aan kinderen die opgroeien in armoede, namelijk dat het niet voldoende belangrijk is voor een gedeelte van de samenleving waar zij deel van uitmaken. We moeten namelijk ook niet vergeten dat deze nieuwe generatie, juist omdat zij nu in armoede opgroeit, in de toekomst zal bijdragen aan de samenleving waarin wij leven.
Het kan zo zijn dat in 2026, wanneer er wordt teruggekeken zoals ik nu heb gedaan, deze column niet anders is dan een publicatie in de reeks van de vele over dit onderwerp. Aan de andere kant is mijn hoop natuurlijk dat er wordt teruggekeken om te zien wanneer de omslag is geweest met betrekking tot dit onderwerp.
Luthmarnick Maria
