Karin Blankenstein (JBF) over Coming Out Day
De John Blankenstein foundation bestaat ruim 12,5 jaar en heeft veel weten te bereiken. René Marquard ging het gesprek aan met Karin Blankenstein, de zus van John, die als een van de eerste scheidsrechters in het betaalde voetbal uitkwam voor zijn geaardheid. Hiermee wil redacteur René aan andere sportclubs in Rijswijk laten zien hoe belangrijk acceptatie is in de sport.
Karin Blankenstein: “Het allerbelangrijkste is toch wel dat het onderwerp op de kaart staat bij bonden, verenigingen en sporters. Waar wij in het begin nog echt bestuurders moesten overtuigen dat dit thema ook besproken moest worden en er sporters zijn die worstelen met hun geaardheid, is het nu zo dat men ons benaderd om hierover te komen praten en workshops te geven. En het zijn niet alleen maar meer sportvereringen maar ook sportopleidingen die bij ons de workshops aanvragen. En dat is geweldig want dat zijn wel de toekomstige trainers/coaches en sporters die dit thema dus meenemen in hun werk of sport, Verder natuurlijk de All Together Challenge die ieder jaar plaatsvindt in de sport rondom International Coming Out Day. Het is mooi om te zien dat veel sporters hieraan meedoen door het dragen van de regenboogband en in het betaalde voetbal zullen ook dit jaar de aanvoerders de #Onelove band dragen. We zijn er natuurlijk nog lang niet want als we kijken naar het percentage sportverenigingen en het aantal wat hier aandacht aan besteed is er nog heel veel werk te verrichten.”
Doen de amateurclubs in onze regio genoeg aandacht besteden aan dit onderwerp en waar kunnen ze bij jullie met vragen terecht? “Ook in onze regio kan het natuurlijk beter. Gelukkig zijn er inmiddels wel wat verenigingen die er aandacht voor hebben maar alleen een regenboogvlag ophangen is natuurlijk niet genoeg. Het zou mooi zijn als wij bij de amateurclubs onze workshops kunnen geven. Daardoor zullen wellicht ook al vragen worden beantwoord. Deze workshops worden gegeven door (ex) sporters die zelf tot de community behoren en weten wat er nodig is binnen een team en vereniging om jezelf te kunnen zijn. Het gaat tijdens de workshops echt om met elkaar in gesprek te gaan. Wij komen niet om alleen maar te zeggen hoe het moet!”
Bij welke leeftijdsgroep moet je eigenlijk beginnen met hierover voorlichting te geven? “Wij raden aan om binnen de sport vanaf 15 jaar hierover te beginnen. Tijdens onze workshop willen we graag in gesprek gaan met de aanwezigen en onze ervaring is dat de groep dan niet te jong moet zijn. Het is best moeilijk voor jongeren om hier over te praten en we willen niet dat ze zich ongemakkelijk voelen.
Hoe bereiken jullie de (club) leden van sport/voetbalverenigingen met een migratieachtergrond, want zij kijken nu eenmaal anders aan tegen dit onderwerp? “Dat is moeilijk. Maar onze workshops gaan niet alleen over LHBTI maar ook over uitsluiting/discriminatie op allerlei vlakken. En dan kom je dus wel in gesprek want deze leden ervaren ook vaak uitsluiting/discriminatie. En als je dan uitlegt dat ook de sporter die worstelt met zijn/haar seksuele geaardheid bang is en last heeft van uitsluiting/discriminatie komt er begrip. En uiteraard mag je het lastig vinden en zullen wij dit nooit veroordelen. Maar voor ons is het belangrijkste om begrip voor elkaar te krijgen. Wij hebben al een aantal malen meegemaakt dat dit de juiste manier is.”
“Ik ken spelers uit het betaalde voetbal die homoseksueel zijn, maar als ze uit de kast zouden komen zou dat voor hun carrière dramatisch zijn geweest”, zegt spelersmakelaar Rob Jansen. Wat is jouw reactie hierop? “Ja, dat is natuurlijk heel erg. Want waarom mag die voetballer niet zichzelf zijn. Het gaat erom dat hij tijdens de wedstrijd goed voetbalt en de rest zou bijzaak moeten zijn. Maar het is helaas nog steeds zo dat er in delen van Europa maar ook in de rest van de wereld heel anders hiernaar gekeken wordt. Ook hier zijn de reacties niet altijd even positief als het hierover gaat. Wie zijn wij om te bepalen hoe jou privéleven eruit moet zien en met wie jij wil samen wonen. Hierdoor leven deze spelers met de angst dat iemand achter zijn geheim komt. Dat is toch ongelofelijk.”
Als je aan je broer (John Blankenstein) denkt hoe zou hij er in jouw ogen over gedacht hebben hoe het nu gaat? “Ik denk dat hij gematigd positief zou zijn. Hij is in 2006 overleden en er zijn natuurlijk best al stappen gemaakt. Het feit dat er nu veel meer over wordt gesproken en er binnen de sport ook aandacht voor is, dat zou hem tevreden stellen. Maar dat er nog steeds niemand is die de stap durft te zetten en zegt ‘ik ben homoseksueel en voetballer’ dat zou hem zeker teleurstellen. Hij zei zelf altijd dat iedereen zijn mening mocht hebben over het feit of hij goed of slecht had gefloten maar dat zijn privéleven niets met voetbal te maken had. Maar als je de vraag krijgt over je privéleven dat je dan wel gewoon moet kunnen zeggen dat je samenwoont met een man.”
Wat wil je nog kwijt ?“ Dat ik hoop dat sportverenigingen inzien dat dit onderwerp echt nog besproken moet worden. Vraag je als bestuurders is af of je leden kent die tot de doelgroep behoren. En dan niet alleen senioren maar ook in de jeugd. Vaak krijgen wij te horen ‘jullie zijn welkom hoor maar het is eigenlijk niet nodig want we hebben ‘ze’ niet bij ons op de club’. Dan mag je jezelf wel afvragen of je club/vereniging wel zo veilig is als je denkt. Het is algemeen bekend dat deze doelgroep vaak in de pubertijd stopt met teamsport omdat ze bang zijn dat men erachter komt. Het meest gebruikte scheldwoord onder jongeren is het woord ‘homo’. En in de meeste gevallen bedoelen ze er niets mee maar het maakt het voor de persoon in kwestie wel lastig om dan te zeggen dat hij homoseksueel is. Het zou mooi zijn als meer verenigingen in de regio ons uitnodigen om een workshop te komen geven. Alles mag gezegd en gevraagd worden en ook humor ontbreekt niet.”
