Column Anne Luijten: Nederlandse titel nummer 2

Dit weekend is ex-Rijswijkse Anne Luijten Nederlands kampioen geworden op de halve marathon in Breda. “Ik loop al iets van 15 jaar op hoog niveau hard en had tot dit jaar nog nooit een Nederlandse titel gewonnen. En nu heb ik er ineens twee!

Wat eraan vooraf ging
Na de Dam tot Damloop heb ik een uitstekende trainingsweek gedraaid. Ik liep in zeven dagen 181
kilometer, verspreid over 10 looptrainingen: een record voor mij. De week bevatte onder andere een
baantraining van 4 x 2000 meter op 10 kilometer-tempo. En een training van 34 kilometer met daarin
3 x 8 kilometer op marathontempo. Dat was de zwaarste training uit de marathonvoorbereiding. In
voorbereiding op de Rotterdam Marathon eerder dit jaar deed ik al eens 3 x 7 kilometer, dit was er
dus nog een schepje bovenop. De training ging gelukkig erg goed. Wat hielp was dat ik versterking
had van Niels Esmeijer, die mij in Amsterdam gaat hazen. Ik had nog niet eerder met hem gelopen,
dus het was fijn dat hij naar Arnhem wilde afreizen om samen een specifieke training af te werken. Ik
kon heerlijk achter hem aan rennen en het tempo was mooi strak, test geslaagd dus.

Singelloop Breda
De Singelloop Breda was een week later en was mijn allerlaatste test voor de Amsterdam Marathon,
in mijn laatste zware trainingsweek voor de taperperiode. Ik had natuurlijk ook gewoon weer een
marathontraining in de Arnhemse uiterwaarden kunnen doen, maar vond het veel leuker om aan de
start te staan in Breda. Want zeg nou zelf, wat is nu toffer: 2 x 10 kilometer in marathontempo in je
eentje, op een parcours waar je iedere bocht tot op je duimpje kent; of 1 x 21 kilometer op
marathontempo door de bruisende binnenstad van Breda met tientallen andere lopers rond jouw
tempo en potentieel een medaille bij het NK als beloning!

Ik was van tevoren wel nerveus, want ik wilde toch wel erg graag proberen te winnen (de nummers 1
& 2 van de Dam tot Damloop stonden niet aan de start). Aan de andere kant had ik én geen gas terug
genomen richting de wedstrijd én ik wilde me met het oog op de Amsterdam Marathon niet helemaal leeg lopen. De bedoeling was om de wedstrijd op droom-marathontempo te lopen. Bij de start was het nog even spannend: in verband met de hoge temperaturen (ongeveer 25 graden) had ik vlak voor de start wat ijswater over mezelf heen gegooid, maar toen werd de start 20 minuten uitgesteld en kreeg ik het behoorlijk koud! Het startvak lag namelijk in de schaduw. Gelukkig stond mijn zusje bij de start en kon ik haar jasje lenen!

Toen gingen we echt van start. Hoewel het erg ontspannen aanvoelde, zag ik aan mijn kilometertijden dat ik iets te enthousiast was. Ik liet me wat afzakken om in het juiste tempo te komen. Op 4 kilometer merkte ik dat ik in ieder geval twee andere Nederlandse dames in mijn kielzog had, Ineke van Koldam (Nederlands kampioen 5.000m op de baan) en Elizeba Cherono (twee weken eerder 1 plekje achter mij bij de Dam tot Damloop). Niet snel daarna pakte Elizeba de kop over en voerde ze het tempo op. Oei, dit ging harder dan mijn beoogde tempo. Moest ik haar nu laten gaan, of toch maar meegaan? Ik besloot mijn eigen tempo te blijven lopen. Zou het me lukken om nog terug te komen of liet ik hier de Nederlandse titel lopen?

Na 10 kilometer waren we weer in het bruisende centrum van Breda en kon ik, opgezweept door de
menigte, het gat weer dichten. Ik besloot erop en erover te gaan en hoopte met enkele wat snellere
kilometers een gat te slaan. Dat lukte gelukkig. In de tweede ronde werd het gat steeds groter en kon
ik terugschakelen naar mijn van tevoren bedachte tempo en lekker blijven draaien en genieten van de sfeer om me heen. De laatste kilometer heb ik flink genoten van het enthousiaste publiek en mijn
titel gevierd. Wat een feestje!

Nog twee weken
Vanaf nu neem ik gas terug richting Amsterdam. Daar hoop ik over twee weken te vlammen!