Column: Afval/grondstoffen

Wat we vroeger afdeden als afval, blijken heden ten dage voornamelijk “grondstoffen”. Relatief weinig afval dus. Dan begint het bij het inzamelen daarvan en de daarmee gemoeide kosten.

Ik zie bizarre verschillen in de kosten (afvalstoffenheffing) daarvan tussen gemeenten. Dat komt vooral door politieke stokpaardjes die leiden tot grote verschillen in ‘omgaan met’, maar vooral de wijze van inzamelen. “De burger bewust maken van het afval dat zij produceren” is zo’n stokpaardje. Het vooraf (zelf) scheiden van zaken. (GFT; PMD; Glas; Textiel; Chemische producten etc). En al deze zaken hebben hun eigen middelen nodig om te kunnen scheiden en leidt ook tot onnodig veel heen en weer rijden door de reinigingsdiensten. De kosten zijn onevenredig hoog. Een tweepersoons huishouden in Rijswijk betaalt 444 euro per jaar. En het uiteindelijke scheidingsresultaat blijkt  – onnodig – laag. 

Het alternatief is eenvoudig. Blijf als gemeente plek bieden aan inzamelpunten voor glas en papier. Chemicaliën breng je zelf weg evenals batterijen. Eengezinswoningen container voor GFT en een voor alle restafval (Grof vuil uitgezonderd). Container wekelijks ophalen en het afval naar een verwerker met een vuilscheidingsinstallatie. Eenvoudiger, sneller en goedkoper. Als gemeenten dit meer samen zouden doen, hebben ze meer invloed op afvalverwerkers en kunnen zij ook financiële afspraken maken over de herbruikbare stoffen. Hetzij direct hetzij indirect. En het resultaat van de gewenste scheiding ligt tientallen procenten hoger dan de voorscheiding door de burger.

Dick Jense